Aphidoidea

Üst Familya: Aphidoidea Latreille, 1802

(Aphidoidea – Yaprak Bitleri Üst Familyası)

Takım: Hemiptera – Yarımkanatlılar

Alt takım: Sternorrhyncha – Sakin beslenen yarımkanatlılar

Aphis: (Yunanca kökenli) "emici", "yumuşak bedenli parazit"
-oidea: “üst familya” eki
Anlamı: “Emici parazit benzeri canlıları içeren grup”
Bitkilerin özsuyunu emerken pasif duran, küçük, narin vücutlu böcekleri tanımlamak amacıyla verilmiştir.

Başlıca familyaları:

Aphidoidea üyeleri, çok küçük (1–5 mm) boyutlarda, yumuşak vücutlu, genellikle yeşil, sarı, siyah veya pembe tonlarında olabilirler.
Delici-emici ağız yapısına sahiptirler (bitki özsuyunu emerler).
Sifon (cornicle) adı verilen arka vücut çıkıntıları, tanısal özelliktir.
Bazı türlerde kanatlı ve kanatsız formlar (dimorfizm) aynı tür içinde bulunur.
Balözü (honeydew) salgılayan bireyler, karıncalar ile simbiyotik ilişki kurabilir.
Çoğu tür koloni halinde yaşar ve hızlı çoğalır.

Tüm dünyada yaygındır, özellikle ılıman ve subtropikal iklimlerde çok sayıda türe rastlanır.
Neredeyse tüm bitki gruplarında yaşayabilirler: ağaçlar, çalılar, otsular, kültür bitkileri, tarla ürünleri.

Görüldüğü şehirler: Tüm Türkiye, özellikle tarım alanlarında ve şehir içi peyzajlarda yaygındır.

İnsan için doğrudan zararlı değildir.
Isırmaz, sokmaz, zehir taşımaz.
Ancak bitkiler için ciddi zararlılardır:
Beslenme zararı (özsu kaybı, yaprak kıvrılması)
Siyah mantar (sooty mold) gelişimine neden olan balözü üretimi
Virüs vektörlüğü (ör. Myzus persicae, yaklaşık 100 bitki virüsünü yayabilir)

Fitofag (bitki özsuyu ile beslenen) böceklerdir.
Beslenme hedefi genellikle floem dokusudur (bitkide şeker taşıyan sistem).
Fazla şekerli sıvıyı dışkı olarak balözü şeklinde salarlar.
Bu balözü, karıncalar ve bazı mantar türlerinin ilgisini çeker (dolaylı zararlı etkiler).
Ekolojik dengede, karınca-popülasyonlarının desteklenmesi gibi etkileri olabilir.

Çoğu türde partenogenez (eşeysiz üreme) ve vivipari (canlı doğurma) görülür.
Bir dişi tek başına yüzlerce yavru üretebilir.
Kanatlı formlar genellikle koloni aşırı kalabalıklaştığında veya ortam koşulları değiştiğinde ortaya çıkar.
Yılda birden fazla döl verirler (polivoltin).

Zehirli değildir.
Ancak taşıdığı fitopatolojik virüsler nedeniyle dolaylı olarak çok büyük ekonomik zararlara yol açabilir.
Salgıladıkları balözü, mantarların tutunup çoğalmasına neden olur.

Efsane: Yaprak bitleri ısırır ve kan emer.
Gerçek: Bitki özsuyu ile beslenirler, insanlara zarar veremezler.
Efsane: Yalnızca sebze bitkilerinde bulunurlar.
Gerçek: Ağaçlardan çiçeklere kadar yüzlerce bitki türüne yerleşebilirler.
Efsane: Her zaman yeşildirler.
Gerçek: Renkleri türlere göre yeşil, siyah, kırmızı, sarı veya pembe olabilir.
Efsane: Sifonları iğne gibidir.
Gerçek: Sifonlar salgı kanallarıdır; saldırı organı değildir.
Efsane: Koloni oluşunca öldüklerinde popülasyon biter.
Gerçek: Partenogenez ve hızlı döngü nedeniyle koloniler hızla yenilenebilir.