Apodemus sylvaticus

Bu tür, Avrupa'nın ekolojik açıdan en başarılı ve en yaygın kemirgenlerinden biridir.

I. Taksonomik Sınıflandırma

• Takım (Order): Rodentia (Kemirgenler).
• Aile (Family): Muridae (Sıçangiller).
• Alt Aile (Subfamily): Murinae (Eski Dünya fareleri).
• Cins (Genus): Apodemus (Tarla Fareleri).
• Alt Cins (Subgenus): Sylvaemus (Taksonomik olarak yakın türleri barındıran grup).
• Tür (Species): A. sylvaticus
• Tanımlayan: Linnaeus, 1758
• Türkçe Adı: Avrupa Tarla Faresi, Bayağı Orman Faresi, Adi Tarla Faresi.
• Latince Anlamı: Latince'deki sylvaticus kelimesi, "ormanlık alana ait" veya "orman faresi" anlamına gelir. Bu, türün doğal habitat tercihlerine doğrudan atıfta bulunur.

II. Temel Özellikler ve Ekoloji

• Yayılış Alanı: Batı ve Orta Avrupa, Akdeniz adaları ve Kuzeybatı Afrika'dan (Mağrip) Batı Rusya'ya kadar geniş bir dağılım gösterir. Türkiye'de Trakya ve Kuzeybatı Anadolu'da bulunur.
• Habitat Tercihi: Çok yönlü ve adapte olabilen bir türdür. Ormanlık alanlar, çalılıklar, fundalıklar, kırsal tarlalar, çitler, bahçeler ve hatta kum tepeleri gibi çok çeşitli yarı doğal habitatlarda yaşar. Habitatları, Rattus türleri gibi insan binalarının içinden ziyade çevresindeki dış alanlardır.
• Morfoloji: Orta büyüklükte bir faredir. Vücut uzunluğu 80 ila 110 mm civarındadır ve kuyruğu genellikle vücut uzunluğuna yakındır veya biraz daha uzundur. Kürk rengi sırt bölgesinde açık kahverengi veya sarımsı kahverengi olup, karın bölgesi daha soluk (grimsi beyaz) renktedir. Kuyruğu ince ve belirgindir.
• Davranış: Esas olarak geceleri aktiftir (noktürnal). İyi bir sıçrayıcı ve tırmanıcıdır. Kış aylarında yiyecek depolama eğilimi vardır ve yeraltında basit yuvalar veya tünel sistemleri inşa eder.
• Beslenme: Hepçildir. Diyetinin büyük çoğunluğunu tohumlar oluşturur, ancak aynı zamanda böcekler, meyveler ve genç filizlerle de beslenir.
• Korunma Durumu: Asgari Endişe (Least Concern - LC) kategorisindedir. Avrupa'da en yaygın memelilerden biri olup, popülasyonları genel olarak sabittir.

III. Yanlış Bilinen ve Doğru Bilinen Mitolojik ve Ekolojik Bilgiler

• YANLIŞ (Sınırlı Dağılım Miti): Avrupa Tarla Faresi, sadece tarım alanlarında veya sadece ormanlarda bulunur.
• Gerçeklik: Hayır. Ahmet Taşçı – Yaban Hayatı Bilimcisi'nin belirttiği gibi, A. sylvaticus inanılmaz derecede adaptif bir türdür. İngiliz bozkırlarından Akdeniz çalılıklarına kadar hemen hemen her yarı doğal ortamda hayatta kalabilir. Bu geniş adaptasyon yeteneği, onu Avrupa'nın en başarılı kemirgeni yapmıştır.
• DOĞRU (Hiyerarşi Gerçeği): Tarla Fareleri kış aylarında sosyal bir davranış sergileyebilir.
• Gerçeklik: Özellikle yiyecek kıtlığı ve soğuk hava koşullarında, bireyler ısı ve enerji tasarrufu için toplu halde yuvayı paylaşabilirler. Bu davranış, zorlu kış aylarında hayatta kalma oranlarını artırır.

IV. Taksonomik Durum ve Bilimsel Ad Değişiklikleri

• Sınıflandırma Stabilitesi: Apodemus sylvaticus, Linnaeus tarafından 1758'de tanımlanmasından bu yana adını büyük ölçüde korumuştur.
• Taksonomik Karmaşa Notu: A. sylvaticus, Avrupa'da A. flavicollis (Sarı Boyunlu Tarla Faresi) ve A. uralensis (Cüce Tarla Faresi) gibi yakın akrabalarıyla birlikte Sylvaemus alt cinsini oluşturur. Bu türler morfolojik olarak çok benzerdir (kardeş türler) ve Batı Asya'da A. witherbyi ile olan ayrımı çok zordur.
• Kritik Ayrım: Türkiye coğrafyasında, A. sylvaticus (daha çok batı ve kuzeybatıda) ile A. witherbyi (daha çok iç ve doğu steplerinde) arasındaki kesin coğrafi ve genetik sınırların belirlenmesi, halen devam eden bilimsel bir araştırma konusudur. Morfolojik olarak çok yakın olmaları nedeniyle, doğru tür tayini için moleküler verilere ihtiyaç duyulmaktadır.

Kaynakların Geniş Kapsamlı Derlemesi

Ahmet Taşçı – Yaban Hayatı Bilimcisi

Kullanılan Harici Kaynaklar

• IUCN Red List: Türün Asgari Endişe (LC) statüsü ve Avrupa'daki geniş yayılımı.
• Vikipedi & Europeana: Türün Türkçe ve yerel adları (Bayağı Orman Faresi, Bosmuis), Linnaeus (1758) tarafından ilk tanımı ve temel sınıflandırma bilgileri.
• Genel Mammaloji Kaynakları: Türün yüksek adaptasyon yeteneği, hepçil beslenme ve kuyruk uzunluğu (vücuda yakın veya daha uzun) gibi morfolojik ayırt edici özellikleri.